مشاهده همه 5 نتیجه
لغت اکوتوریسم (Eco Tourism) که فرهنگستان لغت با کمک سازمان میراث فرهنگی کشور آن را معادل طبیعتگردی معنا کرده است، از نظر ریشه لغوی از دو جزء «Eco» و «Tourism» ساخته شده است که پیشوند «اکو» برگرفته از ریشهای یونانی به معنی آمیزهای از مفاهیم محیطزیست و زیستگاه و «توریسم» به معنای گردشگری است؛
این مفهوم بیش از هر چیز طبیعت را تداعی میکند. در فارسی کلمه بوم را معادل اکو قرار دادهاند و بنابراین به اکوتوریسم، بومگردی نیز میگویند. در ادامه به معرفی این مفهوم مهم و پرطرفدار در سفر و گردشگری خواهیم پرداخت.
اکوتوریسم سفری مسئولانه به مناطق طبیعی است که موجب حفظ محیط زیست و بهبود زندگی مردم محلی شود (1996).
طبق این تعریف زمانی یک کشور یا منطقه توریستی می تواند جزو اکوتوریستم قرار بگیرد که تمامی قوانین مرتبط با ظرفیت تحمل فیزیکی، اجتماعی و فرهنگی محیط رعایت شود. به طور کلی با اجرای طرح های بوم گردی زندگی مردم مناطق بکر گردشگری بهبود می یابد.
اکوتوریسم سفر مسئولانه و بازدید از زیست بوم یک منطقه است به طوری که تمام ویژگی های محیطی، فرهنگی، طبیعی، اجتماعی اصیل منطقه حفظ شود. عموما مناطق انتخاب شده جهت توسعه بوم گردی در ایران و جهان دارای ویژگی های منحصر به فرد و جالب توجهی برای گردشگران هستند که در مناطق بکر و بومی یک کشور ایجاد میشوند.
بوم گرد یا اکوتوریست کسی است که ضمن بازدید از یک منطقه، جاذبه و پتانسیل گردشگری بر ساختار محیط کمترین اثر منفی را بگذارد. این فرد خود را نسبت به محیطی که در آن قرار می گیرد، مسئول می داند و الگوی زیستی منطقه را حفظ می کند. اغلب این تعریف شامل افرادی می شود که علاقه مند به طبیعت گردی هستند.
با توجه به تنوع اقلیم و فرهنگ، کشور ایران پتانسیل بسیار بالایی برای اجرای طرح های بوم گردی دارد.
امروز در کشور ایران در استان های اصفهان، شیراز، یزد، شمال کشور، استان های کویری انواع مختلف اقامتگاه های بوم گردی با ارائه خدمات مناسب فعالیت می کنند.
از جمله فواید بوم گردی در ایران استفاده همزمان از پتانسیل های زیست محیطی و فرهنگی در کنار درآمدزایی بسیار عالی برای ساکنان یک منطقه است.
به طوریکه گردشگران علاقه مند به تورهای داخلی به جای رزرو هتل ترجیح می دهند از هتل های سنتی و اقامتگاه های بومی استفاده کنند. این امر نشان می دهد که گردشگران به دنبال تجربه زندگی آرام و به دور از هیاهوی شهری هستند و تمایل دارند با محلیان تعامل داشته باشند.
خوشبختانه در زمینه توسعه بوم گردی در ایران فعالیت های بسیاری انجام شده است که یا به وسیله ارگان های خاص دولتی و یا به همت بومیان یک منطقه صورت گرفته اند.
بوم گردی به معنای علمی آن صرفا مختص به کشور ایران نیست. بسیاری از کشورهای آسیایی و اروپایی با ساخت و توسعه خانه های روستایی به دنبال ترویج این مفهوم در بین گردشگران هستند. به طور کلی می توان گفت که بسیاری از مفاهیم رایج بین گردشگران مانند کوچ سرفینگ، هاستل، هاستینگ و اقامتگاه های ارزان قیمت پس از معرفی مفهوم گردشگری پایدار بر مبنای ایجاد کمترین آسیب به زندگی مردم بومی مطرح شده است.
1- کاستاریکا
2- نروژ
3- پالائو در اقیانوس آرام
4- جزایر گالاپاگوس
5- قطب جنوب
6- ایسلند
7- جنگل های آمازون در برزیل و پرو
8- آلاسکا
سخن پایانی